Umożliwienie pracownikowi używania samochodu służbowego do celów prywatnych stanowi w polskim prawie nieodpłatne świadczenie. Tym samym zaliczane jest ono do przychodów pracownika i tym samym podlega powiększeniu o zryczałtowaną kwotę podatku oraz składki ZUS.

Dotychczas ryczałt wynosił 250 lub 400 złotych miesięcznie – zależnie od tego, czy pojemność silnika wynosiła mniej lub więcej niż 1600 cm³. Wraz ze zmianami maksymalna kwota ryczałtu kalkulowana jest w odniesieniu do mocy silnika 60 kilowatów, czyli około 81,58 koni mechanicznych. Jako że taką moc mają jedynie niewielkie samochody miejskie, wraz z wejściem w życie nowelizacji spora grupa pracowników będzie musiała wliczyć do przychodu wyższą kwotę ryczałtu, a tym samym wzrośnie kwota podatku dochodowego oraz składki ZUS, którą zobowiązani będą uiścić.

Wspomnieć należy, że celem wprowadzenia opisywanej zmiany było objęcie ryczałtem samochodów elektrycznych, które nie mają parametru pojemności silnika. Obecnie wszystkie auta elektryczne oraz napędzane wodorem, niezależnie od mocy silnika, objęte są niższą stawką ryczałtu, tj. 250 zł. Co istotne, samochody hybrydowe nie zostały objęte w/w wyjątkiem, zatem ryczałt dla nich oblicza się według zasad ogólnych.

Wraz ze wzrostem ryczałtu oraz spadkiem liczby podróży służbowych spowodowanym popularyzacją pracy zdalnej pamiętać należy o tym, że kwotę, o którą należy powiększyć przychód – zgodnie z art 12 ust. 2b ustawy o PIT – ustala się sumując 1/30 należnej kwoty ryczałtu za każdy dzień miesiąca, w którym pojazd służbowy wykorzystywany był do celów prywatnych.